Zmiany

Od sierpnia tyle się działo, że nawet nie wiem od czego mam zacząć.
Po pierwsze zwolniłam się z Costy. Nauczyłam się tam wszystkiego, czego mogłam i nie było sensu, żeby siedzieć tam dalej.
Przez chwilę pracowałam w kawiarni pół-alternatywnej. Lepszy sprzęt, lepszej jakości ziarna, ale kilka kiepskich nawyków. W sumie jak dla mnie niedopuszczalnych w kawiarni specialty.
Aktualnie stawiam na naukę własną i… stawiam konkretne kroki w kierunku swoich marzeń.
Pomysł na własną kawiarnię alternatywną zrodził się w mojej głowie już jakiś czas temu. Przez ostatnie miesiące kiełkował, a ja zdobywałam doświadczenie. Bo nie chcę być tylko właścicielem. Ja chcę tworzyć to miejsce - pracować tam, robić dobrą kawę i być częścią fajnego zespołu. Mam już nawet kilka pomysłów na wystrój i wstępnie określoną dzielnicę.
Kupiłam ekspres LaMarzocco, czeka go jeszcze przegląd, czyszczenie i ulepszanie, bo zdecydowałam się na używany sprzęt. Oczywiście ten proces chcemy przeprowadzić sami. Chyba głównie dla funu ;)
Szukam jeszcze młynka i kilku bardzo użytecznych pierdołów, które pozwolą mi podłączyć i użytkować ten ekspres zanim trafi do kawiarni.


Po drugie powiększyła nam się rodzina. Pod koniec października zamieszkała z nami Hedwiga. Kotkę przygarnęłam z fundacji, w której jestem wolontariuszką od ponad roku.
Nie wiadomo w jakich okolicznościach kicia znalazła się na ulicy, młodziutka, zadbana i przyjazna - może dlatego, że gryzła, niszczyła, może przez miauczenie, a może po prostu komuś się znudziła. Kotką na gigancie zainteresował się lokalny pijaczek (jeśli się nie mylę, to bezdomny). On jeden jedyny okazał jej serce i kupował puszki. Zabawne, ci którzy mają najmniej są najbardziej skorzy do dzielenia się.





Mężczyzna chyba doszedł do wniosku, że kotka zasługuje na cudowny dom, a on nie może jej zapewnić ciepłego kącika i tak Hedwiga trafiła do azylu.
Zakochałam się w niej jak tylko ją zobaczyłam.
Cieszę się, że mogła do nas trafić jeszcze zanim rozpoczął się grudzień. Dzięki temu będzie mogła brać udział we wszystkich przygotowaniach do Bożego Narodzenia; będzie miała szansę poczuć ducha świąt w rodzinie, która ją kocha. 





Moje koty póki co jeszcze nie pałają do niej miłością, ale od początku socjalizacja przechodzi bez większych spięć. W czasie izolacji koty z zaciekawieniem zaglądały pod drzwiami. Teraz, kiedy młoda już wyszła na mieszkanie czasem ktoś na nią pchyknie, przegoni, ale ona zawsze się wycofuje. Wykazuje chęć zabawy, której moje koty za bardzo nie podzielają. Ale to chyba kwestia czasu. Koty mają już na swoim koncie kilka wspólnych drzemek w odległości ~30-50cm oraz wspólne obwąchiwanie się.
Młoda jest z nami niecałe 3 tygodnie, uważam to więc za spory sukces.





Moja wena twórcza jest teraz w dobrej formie. Tworzę sporo nowych rzeczy.

Standardowo scrapbooking - co prawda moi penpale ostatnio trochę mnie zaniedbali, ale i tak miałam okazję trochę posiedzieć nad kopertami i kartkami.

















Moje pierwsze zakończone projekty na drutach. Najpierw zrobiłam rękawiczki bezpalczaste, a potem długi komin na szyję. Motywy jesienne, bo w tym roku jesień minęła mi wybitnie szybko i była na prawdę przepiękna.




Powstało całe mnóstwo klimatycznych zdjęć, tylko dlatego, że miałam potrzebę uwiecznić kawałek tej przestrzeni na dłużej.

















Ale odbiegłam od tematu rękodzieła. Poprzedni szal, który zaczęłam w Szkocji również doczekał się zakończenia.


Zrobiłam także kilka drewnianych magnesików dla Kotów z Grochowa. Gdybym wiedziała jak dobrze zejdą, to zrobiłabym więcej.


Zrobiłam (również na sprzedaż charytatywną) naszyjniki z mchem.


Potrzeba mentalnego powrotu do Szkocji zaprowadziła mnie także w kierunku tkanego weavingu. Muszelki i fragmenty koralowca to właśnie skarby przepięknej szkockiej plaży koralowej.


Boże ile ja bym dała, żeby znów spędzić parę dni w szkockiej dziczy.

W niedzielę wróciłam z krótkiego wyjazdu na południe Europy. To był odpoczynek psychiczny i romantyczny czas tylko dla mnie i mojego męża.
Odwiedziliśmy Wiedeń, Bratysławę i Budapeszt. Było trochę zwiedzania, oglądania, pętania się po przepięknych uliczkach i szukania dobrej kawy. Nieodłącznym punktem programu było także odwiedzenie targów świątecznych i napicie się grzańca.
To był na prawdę fajny czas.
























Czeka nas trochę zmian w BARFie, bo ostatnie badania krwi kotów wyszły takie sobie. Coś robię nie tak przy suplementacji.
















Moje zdrowie też trochę się sypnęło.
Serce znów daje się we znaki, kardiolog włączył mi leki. Muszę się skonsultować z lekarzem, który robił mi ablację, żeby dowiedzieć się co dalej mam robić i w jakim zakresie.
Rysy będą musiały trochę dłużej poczekać…

Jestem również po wkręceniu drugiej śruby implantologicznej. Poszczęściło mi się, bo dostałam implant, który jest w fazie testów, więc za samą śrubę nie zapłaciłam nawet złotówki.

W październiku Maja skończyła 3 latka. Od września chodzi do przedszkola. Jestem zadowolona, bo całkiem dobrze rozumie po angielsku i potrafi policzyć do 5.

Czasem pytacie mnie dlaczego na moim Instagramie jest tak mało zdjęć Majki. Nie wiem skąd przekonanie, że matka powinna na prawo i lewo rozsyłać zdjęcia swojego dziecka. Ja szanuję prywatność córki, od czasu do czasu coś opublikuję, ale nie widzę sensu spamować jej zdjęciami.
Może kiedyś w przyszłości miałaby mi to za złe? Będzie chciała, to sama kiedyś założy sobie konta na portalach społecznościowych i będzie tam wrzucać to co uzna za ciekawe.
Szczerze? Śmieszą mnie osoby, których instakonta i blogi stają się albumem dziecięcym. Nie wiem jak bym zareagowała gdyby moja mama dzieliła się publicznie zdjęciami mojego gołego tyłka w czasie kąpieli, usmarowanej marchewką buzi albo raportem codziennym spacerów, ulubionych zabawek, rysunków albo postępów…
W szkole nie miałabym życia… Czasem się zastanawiam czy te biedne kobiety mają tak marne życie, że jedyne co w nim istnieje to ich własne dziecko? Czy na prawdę nie mają żadnych innych zainteresowań, hobby? Czy dziecko to ich jedyne życiowe osiągnięcie? Jeśli tak, to serdecznie gratuluję… i współczuję im w przyszłości, kiedy dziecko dorośnie, założy swoją rodzinę i taka instamatka nagle zostanie bez celu w życiu.
Czy na serio te kobiety nie zdają sobie sprawy, że jedno niewinne zdjęcie z głupią miną może kosztować ich dziecko w przyszłości wiele nerwów? Dzieciaki w wieku szkolnym potrafią być na prawdę podłe, w aktualnej „dobie internetu” nie trudno będzie dogrzebać się do archiwalnych zdjęć.
Nie oceniam, po prostu nie umiem tego zrozumieć.


Nie mam pojęcia kiedy znowu znajdę chwilę na napisanie notki. Postaram się w miarę możliwości ponadrabiać zaległości u Was, zdaję sobie sprawę z tego, że jest tego sporo, więc zajmie mi to chwilę czasu. W ostatnim czasie sporo się dzieje i blogosfera spada trochę na drugi plan.
Postaram się za jakiś czas być bardziej na czasie, ale na chwilę obecną nie potrafię powiedzieć kiedy ta chwila nastanie. Zaniedbałam znajomości zarówno w realu jak i te w internecie. Nie jestem z tego dumna, ale oprócz intensywnego czasu mam trochę problemów, które muszę sama przepracować.
Odpocznijcie w te Święta - niezależnie od tego czym się zajmujecie, w te parę dni po prostu sobie odpuśćcie. Jakie macie plany na Nowy Rok?
My spędzamy go standardowo w domu z zasłoniętymi oknami, spokojną muzyką i Feliwayem w kontakcie… Będziemy grać w planszówki, jeść tiramisu i miziać koty.


15 komentarzy:

  1. Też spędzimy Sylwestra w domku z kotami i to najlepsza opcja dla nas i naszych kotów :D
    Podoba mi się Twoje podejście do życia , plany na nową pracę i wszelkie przemyślenia. Zgadzam się z Tobą co do publikacji swoich pociech i to w każdej sytuacji. Już na starcie taki dzieciak ma przechalapane :/
    Super że przygarnęluście kolejną kicię. Niech się dobrze zasymiluje i zdrowo chowa :-) Jak widać bezdomny ma więcej serca , niż ten co mu się super powodzi ...
    Jak zawsze piękne zdjęcia , piękne rękodzieło , kotki i oczywiście córcia ♥ :D
    Kciuki za zdrówko !
    Zdrowych , Spokojnych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku dla Was !


    OdpowiedzUsuń
  2. U Ciebie jak zwykle można nacieszyć oczy pięknymi zdjęciami!!! Kicia przygarnięte jest cudowna! Niech się zdrowo rozwija 💖 pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Bardzo długi post ale bardzo ciekawy. Spędziłam u Ciebie czas z wielką przyjemnością.
    Tak już jest, że Ci co maja najmniej, są skorzy do niesienia pomocy. Bogatszym nie zależy, choć nie prawdą jest, że biernie żyją wobec świata. Tyle że... pomoc niosą dla poklasku.
    Kicia ma prześliczne umaszczenie!
    Wszystkie zdjęcia są przepiękne. Na początku chciałam wyróżnik kilka szczególnych, ale za dużo ich jest. :)
    A propos "instamam", zgadzam się z Tobą w każdym calu. Nie mam nic do dodania, słusznie prawisz.
    Powiem Ci, że jak w liście moich znajomych ujawnia się instamama, to blokuję ją, bo nie dość, że nie interesuję się rozwojem jej dziecka, to po prostu wstawia tych zdjęć minimum dwa dziennie... tego za dużo. Mam nadzieję, że mnie rozumiesz, nie jestem przeciwna dzieciom, ale jak słusznie zauważyłaś – na tym życie się nie kończy.
    Nie mam planów na Sylwestra, spędzam go podobnie jak Ty.
    Pozdrawiam! :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Powodzenia we wszystkim i cudownych Świąt!

    OdpowiedzUsuń
  5. Bardzo, bardzo przyjemnie czytało mi się i oglądało ten post. Choć długi, kompletnie nie męczy, wręcz przeciwnie.
    Pomysł z własną kawiarnią jest cudowny, myślę, że każdy szuka swojego miejsca na ziemi, więc jeśli jeszcze możnaby było w nim pracować i dzielić się nim z innymi... To chyba więcej niż spełnienie marzeń.
    Kotek jest prześliczny, choć sama zdecydowanie jest psiarą. Serce mi się kraja na myśl o zwierzętach wyrzucanych na ulicę... To jest gorsze niż wyrzucenie człowieka, bo taka mała istotka jest kompletnie zdana na nas...
    Cóż... Twoje listy zachwycają! Sama również piszę z wieloma osobami i staram się tworzyć piękne treści, bo nic tak nie poprawia humoru jak piękna koperta, z piękną zawartością, czekająca w skrzynce na listy.
    Zdjęcia zimy... Są cudowne. Żałuję, że ja jedynie koleguje się z aparatem. Nie robię dobrych zdjęć, ale też nie ciągnie mnie do tego, by się nauczyć. Dlatego doceniam pracę innych :)

    Życzę Ci zdrowych, spojonych i pełnych radości świąt Bożego Narodzenia, a także Sylwestra spędzonego w gronie najbliższych, tak jak planujesz :)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  6. A ja życzę Wam spokojnych Świąt i miło spędzonego Sylwestra. Hedwiga jest piękna i na pewno trafiła do Kociego Raju. Taka już prawda na tym świecie, że Ci co mają mało najwięcej są skłonni dać. Tym, którym złamało się życie, najlepiej wiedzą, jak to jest coś stracić, albo nie mieć niczego. A do szczęścia prawda jest taka, że wystarczy Rodzina i Miłość. No i Zdrowie, którego Ci życzę, bo widziałam, że do onkologa się wybierasz. Oby nic złego się nie działo u Ciebie!
    Życie mamy jedno i trzeba żyć tak, jak podpowiada Serce, by nie żałować nigdy niczego.
    Wszystkiego dobrego!

    OdpowiedzUsuń
  7. No to się u Ciebie dzialo, przez ten czas co Cie nie bylo. Fajnie, że mogłaś uratować kotka i dołączył do Waszej rodziny. A z własną Kawiarnia bardzo Ci kibicuje,super by było jakbyś mogla tworzyć to miejsce nie tylko być właścicielem ale także wkladac w to serce i stworzyć niesamowicie klimatyczne miejsce a co najważniejsze z dobrą kawa. Marzenia są po to, aby je spełniać i życzę Ci, żebys mogła zrealizować swój plan.

    Dużo zdrówka Ci życzę i żebyś czula się jak najlepiej.

    A co do wstawiania zdjęć dzieci to absolutnie się z Tobą zgadzam, najlepiej mieć po prostu prywatne albumy niż dzielić się zdjęciami z całym światem. Tym bardziej, że dziecko kiedyś dorosnie i może to zobaczyć albo co gorsze ktoś może skopiować te zdjęcia i je gdzieś udostępnić.

    Jestem zachwycona Twoja kreatywnością, niesamowite rzeczy tworzysz :)

    OdpowiedzUsuń
  8. It was wonderful to catch up with all that you have been doing and dreaming about, dear Olka. You have such a delightful little family and now another very lucky feline friend has come to join you. Such beautiful photos.....all of them - so artful and a nice glimpse into your life. I so wish you the very best in following your dream of opening a little cafe'. I love that you want to make it a special place, not only for yourself, but for your future customers. Your little daughter is so precious, and yes, I agree with you on all the over-sharing of little children on the internet. I am sure that it is done with pride and love and not any intentional malice, but it is very good to point out the negative effects of this. Your 'snail mail' and crafting is wonderful, and all of your beautiful knitting, too. I hope that you and your family have a lovely Christmas and I wish you and your loved ones good health and many blessings in the coming new year. xx Karen

    OdpowiedzUsuń
  9. Nowa koteczka bardzo podobna do mojej, przygarniętej dwa lata temu, prawie jak bliźniaczka :). Podoba mi się Twoje podejście do publikowania zdjęć swoich dzieci, ja mam nawet opory przed publikowaniem własnych! Rzadko się zdarza, żeby dzieci były po latach szczęśliwe z takiego szastania ich wizerunkiem - a internet nie zapomina!
    Fajny pomysł z kawiarnią, zawsze kibicuję osobom, które mają jakąś pasję i wizję własnego biznesu, a więc mocno trzymam kciuki za powodzenie!

    OdpowiedzUsuń
  10. Uwielbiam oglądać Twoje koty! Kiedyś miałam kota o podobnym umaszczeniu jak Twoja młoda. :) Tylko trochę bardziej czarny był. Niestety gdzieś polazł i już nie wrócił do domu. ;/
    Masz ogromny talent! Te koperty i kartki są niesamowite. Zapłaciłabym za nie miliony monet! :D
    Na drutach ostatnio robiłam szalik jako małe dziecko, może kiedyś do tego wrócę? ;>
    Trzymam kciuki za start kawiarni i za Twoje zdrowie! Uściskaj córę i życzę już dziś udanego Sylwestra z planszówkami w najlepszym towarzystwie - kotów :D

    OdpowiedzUsuń
  11. Cudowne zdjęcia, aż miło popatrzeć <3 Kotki są niesamowite, zwłaszcza uratowany :) Mnóstwo się u Ciebie działo, jednak mam nadzieję że będziesz tutaj coś wrzucać co jakiś czas :) Będę tego pilnować z grona obserwatorów, do których z przyjemnością dołączam <3 Życzę Ci kochana dużo zdrówka przede wszystkim i ogromnie Ci kibicuję w Twojej nowej działalności, to niesamowite być szefem samemu sobie :) Wymaga też niezwykłej determinacji, której mam wrażenie, że Tobie nie brakuje! My z Mężem Sylwestra spędzamy razem, we dwoje <3 A to dlatego, że jest to szczególny czas - pierwszy Sylwester jako małżeństwo (półroczne), ale też o północy wybija nasza 6 rocznica związku :) Zamówiliśmy z naszego ulubionego Sushi największy zestaw jaki jest dostępny, mamy zapas wina z wesela i mnóstwo filmów do obejrzenia - więc dla mnie idealnie :) Pozdrawiam Cię serdecznie i jeszcze raz powodzenia :*

    OdpowiedzUsuń
  12. Wszystkiego Dobrego w Nowym Roku, oby wszystko się Wam ułożyło! :) Piękne zdjęcia i wspomnienia.
    pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  13. Tyle zdjęć, i to takich pięknych, że mogłabym oglądać je cały wieczór :)
    Super, że marzenia o własnej kawiarni idą do przodu, jak będę w Warszawie rezerwuję sobie filiżankę bez kolejki :)
    Też nie rozumiem tego jak ktoś codziennie wstawia zdjęcia dziecka, i to w sumie takie same, spacer, sen i znów spacer. Ale niektórzy może mają za hobby swoje dziecko to wtedy non stop muszą uwieczniać jego życie:)
    Zazdroszczę Wam zimowego wyjazdu! Ale to już mówiłam:)
    Sylwestra spędzam od 15 w pracy, więc po pracy chyba tylko sił mi starczy na zrobienie ciacha i do łóżka i filmowy maraton. O ile nie zasnę :)
    Mam nadzieję,że w przyszłym roku spełnisz 90 % swoich marzeń. Czemu tylko 90 %? Bo jakieś marzenia trzeba mieć:)
    okularnicawkapciach.wordpress.com

    OdpowiedzUsuń
  14. Kibicuję Tobie i Twoim planom odnośnie otworzenia własnej kawiarni! Choć osobiście wolę herbatę od kawy, jestem przekonana, że napój Twojego autorstwa podbiłby moje serce ♥
    Piękna jest ta kotka! Co prawda pod względem zamiłowania do zwierzaków też się różnimy (wolę psy), to przyznam, że sama chętnie bym taką przygarnęła, tym bardziej ze schroniska. Szacunek dla tego bezdomnego pana, co swoje ostatnie pieniążki przeznaczył na jedzenie dla niej. Stara prawda, że biedniejszemu łatwiej o pomoc wciąż jest aktualna. Doskonale Cię też rozumiem odnośnie Instagrama i wstawiania zdjęć dzieci do internetu. Nie mówię, od czasu do czasu można, ale moda na te Instamatki faktycznie się szerzy i przybiera mega rozmiary. Ciekawe, czy te same mamy pomyślały choć przez chwilę o tym, że ich dzieci kiedyś dorosną i znajdą takie swoje kompromitujące zdjęcia w czeluściach internetu, lub niedajboże znajdzie je ktoś inny.

    OdpowiedzUsuń

Instagram